ប្រជាសហគមន៍ប្រមាណ៣០០នាក់តវ៉ាពីបញ្ហាដីធ្លីនិងការនេសាទ
ដោយ អ៊ុក សាវបូរី
2009-08-13
អ្នកតំណាងប្រជាសហគមន៍ប្រមាណ៣០០នាក់មកពី២៩សហគមន៍និង១៩ខេត្តក្រុង នាំគ្នាមកតវ៉ាបញ្ហាដីធ្លីនិងការនេសាទដែលប៉ះពាល់ផ្ទៃដីសហគមន៍ទំហំជាង៧៣៤.៩០០ហិកតារ ក្រោយពីមានការផ្តល់ដីសម្បទានសេដ្ឋកិច្ចឲ្យវិនិយោគទៅក្រុមហ៊ុននានានិងអ្នកមានអំណាច ហើយពួកគេបានចុះទៅរឹបយកដីពីអ្នកស្រុក។
ពលរដ្ឋរងរបួសដោយសារការបាញ់រះរបស់សមត្ថកិច្ចក្នុងទំនាស់ដីធ្លីនៅឃុំជីក្រែង ខេត្តសៀមរាប នាថ្ងៃទី២២ មីនា ២០០៩។
តំណាងសហគមន៍មកពីខេត្តរតនគិរីឲ្យដឹងថា ពួកគាត់ទាំង២៩សហគមន៍បាននាំគ្នាដាក់ពាក្យប្តឹងទៅក្រសួងទីស្តីការគណៈរដ្ឋមន្រ្តី ក្រសួងកសិកម្ម រុក្ខាប្រមាញ់និងនេសាទ ក្រសួងមហាផ្ទៃ គណៈកម្មការដោះស្រាយវិវាទដីធ្លី និងខុទ្ទកាល័យនាយករដ្ឋមន្រ្តីផងដែរ សុំឲ្យសើរើដោះស្រាយបញ្ហាដីធ្លីដែលកំពុងតែធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ដល់ការរស់នៅរបស់ប្រជាសហគមន៍គ្រប់ជាតិសាសន៍ ៖ «ការទ្រាំលំបាក ជនជាតិដើមភាគតិចរបស់យើងខ្ញុំតាំងពីឆ្នាំ២០០១ ២០០៤ ២០០៣ ហ្នឹង គឺការងារបាត់បង់ដីធ្លីវាតិចណាស់ ពីព្រោះនៅខេត្តរតនគិរីគឺជាដីមួយដែលសំបូរទៅដោយដីក្រហម រហូតដល់ឆ្នាំ២០០៨-២០០៩ គឺមានការផ្ទុះឡើងដោយសារដីធ្លីហ្នឹង មានឈ្មួញមកពីខាងក្រៅ ដោយមានអ្នកមានអំណាចមួយចំនួនដែលមករំលោភយកដីធ្លីជនជាតិភាគតិច ជាមួយអ្នកដែលមានអំណាច អ្នកដែលមានលុយ ហើយគាបសង្កត់ជនជាតិដើមភាគតិច។ ពីព្រោះជនជាតិដើមភាគតិច គឺជាមនុស្សមួយដែលមិនចេះអក្សរ ហើយគ្មានដឹងអំពីច្បាប់»។
តំណាងសហគមន៍ខេត្តឧត្តរមានជ័យ លោក សេង សុខហេង ថ្លែងថា ៖ «កន្លងមកគឺយើងតែងតែធ្វើការព្យាយាមដោះស្រាយបញ្ហា តាមរយៈការដាក់ពាក្យបណ្ដឹង ឬក៏ការលើកគ្នាមកធ្វើការតវ៉ា ទៅស្ថាប័នរបស់រដ្ឋាភិបាល ថ្នាក់មូលដ្ឋាន រហូតដល់ថ្នាក់ជាតិ ប៉ុន្តែដំណោះស្រាយគឺមិនដែលមាន។ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ ពេលពួកយើងទាំងអស់គ្នាព្យាយាមការពារសិទ្ធិ ការពារដីធ្លីទាំងអស់ យើងខ្ញុំត្រូវប្រឈមនឹងការគំរាមកំហែង ការវាយប្រហារ ការចោទប្រកាន់ពីប្រព័ន្ធតុលាការ ពីបទឧក្រិដ្ឋផ្សេងៗឬបទល្មើសផ្សេងៗ»។
តំណាងសហគមន៍មកពីខេត្តសៀមរាប អ្នកស្រី ឈិត សំបូរ ថ្លែងថា ជម្លោះដីធ្លីកើនឡើងនៅពេលប្រាក់ដុល្លារត្រូវបានគេស្គាល់ច្រើននៅខេត្តសៀមរាប ៖ «ខ្ញុំមិនចង់និយាយឲ្យបាក់មុខបាក់មាត់ពីសម្ដេចទេ ព្រោះអ្នកមានអំណាច មានអំណាចភាគតូច នៅជាន់ក្រោម យកលក់គាត់គ្មានពិចារណាថា ពលរដ្ឋភាគច្រើនខ្វះព្រឹកខ្វះល្ងាចទេ គាត់អត់ចេះគិតទេ គឺដឹងតែពីដុល្លារចូលហោប៉ៅរបស់ខ្លួន។ ខ្ញុំជាពលរដ្ឋដែលខ្ញុំអត់បានលក់ដីនេះ គឺថាតុលាការកោះហៅប្រជាពលរដ្ឋច្រើនលើកច្រើនសាមកហើយ ប្រជាពលរដ្ឋអត់មានកំហុស គាត់អត់មានទោស គាត់អត់មានបានលួចឆក់ប្លន់អ្នកណាទេ គឺដីកម្មសិទ្ធិរបស់គាត់ពិតប្រាកដ ហើយដីភូមិខ្ញុំនេះ គឺអត់មាននរណាធ្វើកំណត់កាន់កាប់ឲ្យទេ...»។
តំណាងសហគមន៍មកពីខេត្តកំពតឲ្យដឹងថា នៅខេត្តកំពតមានបញ្ហា២ខុសគ្នា ទី១ បញ្ហាទំនាស់ផលនេសាទ ដែលមានអ្នកមានអំណាចនិងក្រុមហ៊ុនក្នុងស្រុកចាក់លុបដៃសមុទ្ទជាជម្រកត្រី ក្តាម មឹក បង្គា ព្រៃកោងកាងនិងផ្កាថ្ម ដែលប្រជាសហគមន៍រំពឹងផលនេសាទពីសមុទ្ទនោះ។ ឥឡូវត្រូវគេចាក់ដីលុបដៃសមុទ្ទ ពីតំបន់កែបថ្មីទៅដល់ទទឹងថ្ងៃ និងមួយទៀតទំនាស់ដីនៅឃុំត្រពាំងភ្លាំងជាមួយក្រុមហ៊ុនមួយ។
គាត់ថា រឿងទាំង២នេះពាក់ព័ន្ធនឹងជីវភាពអ្នកស្រុកខ្លាំង ហើយជាច្រើនឆ្នាំមកនេះនាំឲ្យភាពក្រីក្រកើនឡើង។ ដើម្បីឲ្យថ្នាក់ដឹកនាំប្រទេសបានឮទុក្ខសោករបស់គេ អ្នកស្រុកបានរៃអង្គាសប្រាក់ចាត់ឲ្យមានតំណាងឡើងមកតវ៉ា ៖ «ការឈូសឆាយព្រំនិងការរំលោភយកដីប្រជាពលរដ្ឋ ព័ទ្ធយកព្រំហ្នឹង គឺគាត់ទៅកាយស្ពានដែលប្រជាពលរដ្ឋនិងគណៈកម្មការវត្តគាត់ខំកសាងផ្លូវ ស្ពានហ្នឹង គឺបាន២កន្លែង តែក្រុមហ៊ុនគេលើកទិសថា ធ្វើស្ពានចាក់ជាស៊ីម៉ង់ត៍និងធ្វើជាស្ពានដែក។ តែផ្ទុយទៅវិញគាត់កាយឈើចេញ ឥឡូវហ្នឹងចាក់ស៊ីម៉ង់ត៍សងខាង ឆ្លងទៅមកអត់បាន ហើយដល់នេះគេធ្វើជាក្បូនចម្លងឆ្លងយកម៉ូតូមួយ៥ពាន់(រៀល) មកគេយក៥ពាន់»។
តំណាងសហគមន៍ស្ពានឆេះមកពីខេត្តព្រះសីហនុបានឲ្យដឹងថា ពួកគាត់រងនូវការដុតផ្ទះសម្បែងនិងចាប់មនុស្សដាក់គុកច្រើននាក់ ក្នុងនោះមានម្នាក់បានស្លាប់ដោយសារតែការតវ៉ាទាមទារសិទ្ធិរស់នៅស្របច្បាប់។
តំណាងសហគមន៍ស្រែអំបិល ឃុំជីខក្រោម ឲ្យដឹងថា អ្នកមានអំណាចបង្ខំឲ្យអ្នកស្រុក៤៣គ្រួសារកំពុងរស់នៅលើដីរបស់ខ្លួនចាកចេញពីដីនៅថ្ងៃ២១ និងថ្ងៃ២៣ ខែសីហាខាងមុខ។
តំណាងសហគមន៍បឹងកក់ឲ្យដឹងថា ពួកគាត់១៣០គ្រួសារកំពុងតែរងនូវការបង្ខំឲ្យចេញពីដីដោយសាលាខណ្ឌដូនពេញនិងក្រុមហ៊ុនស៊ូកាគូទុកពេលឲ្យអ្នកស្រុកភូមិ៤និងភូមិ២រហូតដល់ចុងសប្តាហ៍នេះ ឲ្យរើផ្ទះចេញពីដី ៖ «បុរីកីឡាដីមួយចំនួនតូចគឺ៤ទៅ៤ហិកតារ គេអាចធ្វើហើយបានឲ្យប្រជាជនចុះទៅនៅលំនៅថ្មីបាន។ ហេតុអីប្រជាជននៅបឹងកក់ចំនួន១៣៣ហិកតារ អភិវឌ្ឍឲ្យប្រជាជនមិនបាន ហើយចាំបាច់ដេញប្រជាជនរុះរើឲ្យទៅនៅកន្លែងថ្មី។ ខ្ញុំសូមសំណូមពរថា ឲ្យខ្ញុំនៅកន្លែងនេះ ទាល់តែបានដំណោះស្រាយថ្មីទើបខ្ញុំចុះចេញ»។
តំណាងសង្គមស៊ីវិលដែលបានចុះអង្កេតពីជម្លោះដីធ្លី លោក នី ចរិយា ថ្លែងថា ពាក្យបណ្តឹងក្នុងឆ្នាំ២០០៨ មានជាង៣០០ ពាក់ព័ន្ធនឹងដីធ្លីរបស់សហគមន៍នានាជាមួយក្រុមហ៊ុន នៅពេលដែលរដ្ឋាភិបាលផ្តល់ដីសម្បទានទៅឲ្យគេវិនិយោគ។
លោកបានបន្តថា ៖ «អ្វីដែលសហគមន៍បានធ្វើ គឺលោកបានធ្វើស្របទៅនឹងគោលការណ៍ច្បាប់ ទោះបីជាការដោះស្រាយនោះមិនទាន់បានដល់គោលដៅក៏ដោយ»។
ចំណែកលោកស្រីវេជ្ជបណ្ឌិត ពុង ឈីវកេក មានប្រសាសន៍ថា បញ្ហាផ្តល់ដីធ្លីសម្រាប់វិនិយោគនោះ រដ្ឋាភិបាលធ្វើសម្រាប់ការរីកចម្រើនប្រទេសជារឿងត្រឹមត្រូវ ប៉ុន្តែមុននឹងផ្តល់សិទ្ធិវិនិយោគត្រូវឲ្យមន្រ្តីជំនាញចុះសិក្សាពីទំហំនៃផលប៉ះពាល់ជាមុនសិន ហើយត្រូវធ្វើការដោះស្រាយតាមច្បាប់ភូមិបាលឆ្នាំ២០០១ និងយោងតាមច្បាប់រដ្ឋធម្មនុញ្ញនៃប្រទេសកម្ពុជាផងដែរ។
លោកស្រីថា ជម្លោះដីធ្លីកន្លងមកបណ្តាលមកពីសិទ្ធិកាន់កាប់ដីធ្លីរដ្ឋនៅមានភាពយឺតយ៉ាវក្នុងការចេញប័ណ្ណកាន់កាប់ដីធ្លី និងការមិនទាន់កំណត់ព្រំប្រទល់ខេត្ត ស្រុក ឃុំ ភូមិ ច្បាស់លាស់ ដែលបាននាំឲ្យកើតជាបញ្ហាជម្លោះ ៖ «ខ្ញុំថា ទាមទារហ្នឹងត្រឹមត្រូវ ព្រោះប្រជាពលរដ្ឋគ្រប់រូបត្រូវការដី ត្រូវការឲ្យមានផ្ទះ ឲ្យមានដំបូល»។
តំណាងសហគមន៍ទាំងនោះបានឲ្យដឹងថា ក្រសួងកសិកម្ម រុក្ខាប្រមាញ់និងនេសាទ ក្រសួងមហាផ្ទៃក្រសួងទីស្តីការគណៈរដ្ឋមន្រ្តី អាជ្ញាធរជាតិដោះស្រាយវិវាទដីធ្លី និងខុទ្ទកាល័យនាយករដ្ឋមន្រ្តី បានទទួលយកពាក្យបណ្តឹងរបស់ពួកគាត់ និងមិនទាន់បានសន្យាថាជួយដោះស្រាយនៅពេលណាទេ។
ក្រុមប្រជាសហគមន៍ទាំង៣០០នាក់បានឲ្យដឹងថា ប្រសិនបើពួកគេមិនទទួលបានការដោះស្រាយស្របច្បាប់និងទាន់ពេលនោះទេ ពួកគេនឹងជួបប្រជុំគ្នាធ្វើការតវ៉ាជាថ្មីទៀតដើម្បីទាមទារឲ្យមានសិទ្ធិកាន់កាប់ដីធ្លីដើម្បីបង្កបង្កើនផលប្រកបរបរចិញ្ចឹមជីវិត៕
No comments:
Post a Comment